Przygotowywaliśmy się do tych dni od kilku tygodni. Ogłoszony został konkurs  na plakat pt. „100 Rocznica Odzyskania przez Polski Niepodległości”, w którym wzięli udział wszyscy uczniowie klas V-VII. Plakaty były przepiękne i ozdobiły naszą szkołę już 9 listopada. Została również zorganizowana akcja charytatywna „ Kotylion wdzięczności”. Piękne, własnoręcznie zrobione przez uczniów i nauczycieli kotyliony były rozdawane w szkole, a dobrowolne datki pieniężne, uzbierane w kwocie 800 zł, zostaną przekazane żyjącym powstańcom warszawskim. 10 listopada wszyscy uczniowie przyszli do szkoły bez książek i zeszytów, a lekcje były o tematyce patriotycznej.  Każdy ubrany był w barwy narodowe, czyli biało-czerwone lub w strój galowy, aby pokazać jak ważny jest ten dzień dla naszej społeczności szkolnej.

Jednak najważniejszym punktem obchodów był spektakl pt. „Wolność kocham i rozumiem…” przygotowany przez nauczycielkę języka polskiego i historii panią Ilonę Karpińską. Wzięło w nim udział 50 uczniów klas II-VII. Do pomocy przyłączyli się również inni nauczyciele: pani Anna Hemon nauczyła piątoklasistów tańczyć trojaka, pan Robert Hałub odpowiedzialny był za oprawę techniczną, a pani Małgorzata Cieślińska - dekorację. Prezentację przygotowała uczennica klasy VIIa Aleksandra Raróg, muzykę uczeń klasy VIIb Kacper Ojrzanowski. Pierwsze występy odbyły się 10 listopada. O godzinie 9.00 spektakl obejrzeli uczniowie klas I-IV, a o 11.00 klas V-VII, gimnazjaliści i zaproszeni goście. Swoją obecnością zaszczycił nas Wójt Gminy Łambinowice pan Tomasz Karpiński. Kolejny występ odbył się             11 listopada o godzinie 16.00, na który przyszli mieszkańcy gminy Łambinowice.      W spektaklu pokazano trudną drogę Polski do odzyskania niepodległości i co to jest patriotyzm. Nasz kraj nie zawsze był wolny, ale nigdy nie poddawaliśmy się, zawsze walczyliśmy, co przedstawili wspaniali aktorzy. W roli głównej wystąpiła Oliwia Drewniak  jako piękna Polska, a towarzyszyli jej: Wolność – Aleksandra Raróg i Orzeł – Michał Bagiński. Na początku na scenie pojawiła się uwięziona Polska. Chwilę potem przyleciał do niej Orzeł. Wytłumaczył wszystkim, że na świecie trwa I wojna światowa. Następnie mocnym krokiem wkroczyli żołnierze, wracający z wojny. Powitały ich dziewczyny z kwiatami oraz z biało-czerwonymi flagami. W rytmie pieśni ,,Marsz, Marsz Polonia” Piłsudski uwolnił Polskę z niewoli. Górale zatańczyli dla niej trojaka. Kiedy Polska posiliła się domowym rosołem, wszyscy ruszyli do sprzątania, porządkowania i snucia planów na przyszłość, ponieważ marzyli o pięknej i sprawiedliwej ojczyźnie. W następnej kolejności aktorzy przedstawili zmiany granic po zakończeniu I wojny światowej. Po ukształtowaniu granic Polski na scenę weszli Polska, Wolność i Orzeł. Pojawili się również ,,wykształceni” Polacy. Zaprojektowali ,,nową” Polskę. Kiedy skończyli, Polska zaprosiła wszystkich do teatru. Hanka Ordonówna i Eugeniusz Bodo zaśpiewali piękne piosenki. W dalszej kolejności w oddali słychać było odgłosy bomb. Wkrótce po tym żołnierze oficjalnie ogłosili alarm wojenny. Po chwili dziewczyny zatańczyły taniec do piosenki ,,Tamta dziewczyna” pokazujący wojenne losy młodych kobiet, a Zosia zaśpiewała piosenkę ,,Wrócą chłopcy z wojny”. Czekała na żołnierzy, którzy wyruszyli na wojnę, lecz oni nie wracali, zostały po nich guziki nieugięte, które przetrwały wojnę. Po pewnym czasie pojawiły się dzieci z różnych zakątków świata. Każde z nich było narażone na śmierć z powodu wojny. Razem odmówiły piękną modlitwę do Boga. W następnej kolejności Wolność powitała ludzi wracających do domu po wojnie. Niebawem oglądającym przedstawiono zmiany granic po II wojnie światowej. Po tym przyszedł komunizm, a Polskę zniewolono. W dalszej kolejności Julia Garbalińska zaśpiewała piosenkę Jana Pietrzaka ,,Żeby Polska była Polską”. W tym samym czasie zilustrowano drogę Polski do wolności. Na scenę wbiegły dziewczyny w kolorowych kapeluszch. Zbudowały nowy, lepszy dom z cech takich jak: prawdomówność, dobroć, czułość. Zatańczyły również do piosenki ,,Mój jest ten kawałek podłogi”. Kornelia uświadomiła wszystkim, że żeby nasz dom był prawdziwy musimy się nim dzielić. Potem pojawiły się Zuzia i Maja. Wytłumaczyły wszystkim, że patriotą można być nie tylko przez oddanie życia za Polskę, ale również przez kibicowanie naszym sportowcom. Hasło, które towarzyszyło tej scenie to „Wszyscy jesteśmy Polakami i każdy na swój sposób kocha swój kraj…”.

            Po tych słowach weszli chłopcy w biało - czerwonych czapkach               z ogromną flagą, która powiewała w rytmie piosenki ,,Do boju Polsko”, przy komentarzach sportowych oraz przy dopingu aktorów dla naszych sportowców,          na scenę weszli wszyscy uczniowie, którzy brali udział w przedstawieniu. Razem zaśpiewaliśmy piosenkę ,,Jesteśmy Polką i Polakiem”. W ten piękny sposób zakończyliśmy przedstawienie. Łzy w oczach widzów i owacje na stojąco pokazały jak bardzo podobała się gra aktorów, czyli uczniów naszej szkoły. Była to piękna lekcja historii,  którą każdy z uczestników zapamięta na bardzo długo.

Aleksandra Raróg- uczennica klasy VIIa